“Deze documentaire is een sprankje hoop”: Denisse Guerrero

Denisse Guerrero is al bijna twintig jaar het gezicht van Belanova. Een figuur gehuld in synthesizers, popesthetiek en een uitbundige podiumenergie. Achter het zorgvuldig opgebouwde imago broeide echter een onverteld verhaal. Dat diepmenselijke verhaal werd onthuld in "Murió la fantasía", de documentaire die haar eigen emotionele kern onthult.

Op het onlangs afgesloten Guadalajara International Film Festival (FICG) beleefde Denisse een cruciaal moment toen ze voor het eerst de speelfilm zag die haar emotionele genezingsproces en haar worsteling met haar geestelijke gezondheid documenteert . Omringd door familie en vrienden confronteerde de zangeres een kwetsbaardere en authentiekere versie van zichzelf dan het publiek kende.

"Dit is de eerste keer dat ik deze documentaire ga zien. Ik ben nerveus en opgewonden. Hij raakt kwetsbare plekken in mijn leven aan. Het zal een beetje overweldigend zijn om te zien, maar ik hoop dat mensen ervan genieten", zei ze voordat ze de bioscoop binnenstapte, een bekentenis die de emotionele eerlijkheid van de film voorspelde.

Een ongefilterde ervaring

De documentaire was niet gefilmd volgens een script of onder het mom van een show, en dat was precies wat Denisse het meest zorgen baarde. "Eerlijk gezegd was ik echt bang", bekende ze in een interview met EL INFORMADOR na het bekijken ervan. "Het is vreemd om constant naar jezelf te kijken op een scherm, en bovenal was dit niet gescript of zoiets. Ik was gewend om bijvoorbeeld interviews te geven, een video te maken, in een programma te verschijnen en een liedje te zingen, maar ik had nog nooit het huis van mijn moeder laten zien, mijn problemen, dingen die zo echt in mijn leven waren."

De publieke blootstelling van zulke intieme details vormde een aanzienlijke emotionele uitdaging. Maar naarmate de minuten in de rechtszaal verstreken, begon Denisse zich te verzoenen met de kwetsbare versie die ze geprojecteerd zag. "Ik voelde me goed, het was maar even, maar naarmate ik het langer bekeek, voelde ik me meer op mijn gemak. Misschien ben ik op een heel goede plek, waar ik mezelf meer accepteer. Het was prachtig, en bovenal wil ik mensen met deze documentaire een boodschap van hoop geven."

Het stigma doorbreken

Geestelijke gezondheid is in veel samenlevingen van oudsher gestigmatiseerd, en Denisse weet dat. Een deel van het doel van haar deelname aan "Fantasy Died" is juist om dit hardnekkige taboe te doorbreken.

"Mensen komen me interviewen, en ik heb het gevoel dat er nog steeds een zekere morbide nieuwsgierigheid naar geestelijke gezondheid bestaat, en ik denk dat dat essentieel is," zei ze. "Ik geloof dat we door een goede geestelijke gezondheid een beter leven kunnen hebben, en ik denk dat het nog steeds een soort taboe is. Ik weet zeker dat er veel mensen zijn die hun leven halfslachtig leven door niet hardop te praten over wat er met hen gebeurt."

Voor haar is de normalisatie van menselijke emoties en mentale processen niet alleen urgent, maar ook noodzakelijk. "We zijn integrale wezens – geest, lichaam en ziel. Wees niet bang om erover te praten, want als je dit onderwerp bespreekt, zul je in staat zijn om voller te leven."

"Het is een uitnodiging om te stoppen met het verbergen van deze dingen, dat er absoluut niets gebeurt", benadrukt de kunstenaar.

Een nieuw muzikaal podium

Weg van de popmuziek die Belanova's visuele en sonische identiteit vormgaf, is Denisse Guerrero begonnen aan een intiemere muzikale reis, met een vernieuwde en persoonlijke benadering. Haar nieuwe solowerk weerspiegelt het innerlijke proces dat ze doormaakte tijdens haar pensioen en transformatie.

"Ik heb de kans gehad om met zoveel componisten en producers te werken die me op de een of andere manier uit mijn comfortzone hebben geduwd, omdat ik gewend was om twintig jaar met Edgar en Richie in Belanova te werken", legde ze uit. "Ik heb het gevoel dat het andere geluiden heeft voortgebracht, andere aspecten van mij als artiest, als componist."

Nummers als "Vida Simple", gecomponeerd met David Aguilar, maken deel uit van dit nieuwe artistieke gezicht. "Dit nummer sluit perfect aan bij de documentaire 'Murió la fantasía'. Ik wilde breken met de glamoureuze situatie die ik had meegemaakt met de 'Vida en Rosa Tour' en mensen een kwetsbaardere Denisse laten zien."

Tijdens de Maguey Award- uitreiking gaf ze ook een voorproefje van "Honestamente", een nummer geschreven samen met Pablo Preciado en geproduceerd door een Zweedse producer. Het nummer komt officieel uit op 19 juni.

Buiten het podium

Denisse streeft niet langer naar roem of commercieel succes, maar vindt een diepere betekenis in haar huidige carrière: het delen van haar ervaringen als getuigenis van haar leven.

"Dit soort dingen zijn echt de moeite waard. Naast succes, topposities of tournees, zijn er menselijke dingen die recht uit het hart komen en een merkbaar verschil maken in de kwaliteit van leven van anderen," zei hij.

Denisse is zich ervan bewust welke impact haar verhaal kan hebben op anderen die soortgelijke crises doormaken. Ze ziet haar werk als een vorm van emotionele steun.

"De kern van deze documentaire was om mensen te vertellen dat als ik deze moeilijke tijd op het gebied van geestelijke gezondheid en depressie heb kunnen doorstaan, jij dat ook kunt. Het is als een sprankje hoop dat ik wil delen", besluit hij.

De moederlijke impuls

Een van de sterkste pijlers in Denisse 's leven is haar moeder. Doorheen de documentaire krijgt haar aanwezigheid een symbolische kracht.

"Ik zeg altijd tegen mijn moeder dat zij kunstenaar had moeten worden, niet ik," vertelde ze. "Mijn moeder is een echte Sinaloaanse vrouw, ik voel me nog meer Sinaloaans dan ik al ben. Ze was een geweldig rolmodel voor me: heel hardwerkend, heel onafhankelijk. Ze was misschien niet de traditionele moeder, maar ze was wel de moeder die ik nodig had."

Ze erkent dat haar moederfiguur haar de push gaf die ze nodig had om haar geboortestreek Mazatlán te verlaten en professionele risico's te nemen.

"Als zij me dat voorbeeld niet had gegeven, had ik het niet aangedurfd om muziek te maken, deze zeer traditionele stad te verlaten en zoveel risico's te nemen. Mijn moeder is absoluut altijd een groot rolmodel voor me geweest", legt de zangeres van Belanova uit.

Selecteer discografie met Belanova

• Cocktail (2003): debuutalbum met Belanova, lovend ontvangen vanwege de mix van pop en elektronica, bekroond door de vocalen van Denisse Guerrero. Het bracht singles uit zoals "Tus ojos", "Suele Pasa" en "Aun Así Te Vas".
• Dulce Beat (2005): Het tweede album van de groep, dat ook de top van de hitlijsten bereikte dankzij energieke nummers als "Me Preguntar", "Por Ti", "Rosa Pastel" en "Niño". Hun succes overschreed de Mexicaanse grenzen en vond weerklank in heel Latijns-Amerika.
• Pop Fantasy (2007): Ze debuteerde met de single "Baila mi corazón", die zelfs in Spanje een hit werd. Tegelijkertijd werd het nummer "Toma mi mano" datzelfde jaar gekozen als soundtrack voor de film "Hasta el viento tiene miedo" (Zelfs de wind is bang).
• Electro Dream I & II (2010-2011): Een tweedelig geluidsconcept, waarmee ze experimenteerden met geluiden die ver verwijderd waren van electropop. Hoogtepunten waren onder andere "Nada Más", "No Me Voy a morir" en "Hasta el Final".

Mentale gezondheid, een onderwerp dat beroemdheden aangaat

In een snel veranderende wereld die voortdurende perfectie eist, is praten over mentale gezondheid geen taboe meer, mede dankzij publieke stemmen die besloten hebben hun persoonlijke ervaringen te delen, zoals Denisse Guerrero . Naast haar gebruiken steeds meer figuren uit de entertainment- en sportwereld hun zichtbaarheid om bewustzijn te creëren, stigma's te doorbreken en mensen met emotionele problemen aan te moedigen om zonder angst of schaamte hulp te zoeken.

Van muziek tot sport, de verhalen van artiesten en atleten hebben ruimte voor empathie gecreëerd in een maatschappij die tientallen jaren lang psychische stoornissen negeerde . Dit is niet zomaar een trend, maar een belangrijke culturele verschuiving. Openlijk praten over angst, depressie of aandoeningen zoals een bipolaire stoornis is niet langer synoniem met zwakte, maar een daad van moed.

Lady Gaga is een van de pioniers in dit wereldwijde debat. Via haar Born This Way Foundation bevordert ze het emotionele welzijn van jongeren, waarbij ze activisme combineert met haar eigen ervaringen.

Selena Gomez heeft op dezelfde manier haar strijd tegen angst, depressie en bipolaire stoornis zichtbaar gemaakt door initiatieven te ontwikkelen zoals Wondermind en het Rare Impact Fund, die zich richten op het democratiseren van de toegang tot geestelijke gezondheidszorg.

Ook de stemmen van zangeressen als Billie Eilish vonden weerklank. Zij sprak over de impact van roem op haar emotionele gezondheid.

Zanger J Balvin beschreef zijn strijd tegen depressie, en Residente besprak het onderwerp in zijn teksten en in zijn publieke verklaringen.

Carla Morrison vertelt in Mexico op een openhartige manier hoe therapie haar leven heeft veranderd en hoe ze met haar muziek mensen wil ondersteunen die door soortgelijke processen gaan.

In de sportwereld waren de getuigenis van de Spaanse voetballer Andrés Iniesta over depressies tijdens zijn professionele carrière en de beslissing van turnster Simone Biles om haar mentale welzijn voorrang te geven tijdens de Olympische Spelen, een keerpunt.

Beide gevallen laten zien dat psychisch lijden niets te maken heeft met roem, prestaties of medailles.

Demi Lovato , die al jaren een belangrijke stem is in deze kwestie, heeft openlijk haar ervaringen met verslaving, bipolaire stoornis en eetstoornissen gedeeld. Ze probeert altijd bruggen te bouwen naar begrip.

Ariana Grande heeft haar ervaringen met angst gekanaliseerd in nummers als "Breathin" en "Get Well Soon", vol met boodschappen van hoop en troost.

Zelfs Ed Sheeran heeft via zijn muziek aandacht besteed aan mentale gezondheid. In "Save Myself" reflecteert hij op de noodzaak om voor jezelf te zorgen voordat je anderen probeert te redden, en herinnert hij ons eraan dat zelfzorg niet egoïstisch is, maar een noodzakelijke daad.

CT